Reke i jezera Mađarske su bogate ribom. Omiljenim ulovom među ribolovcima smatra se štuka, som i smuđ. Zemlja čuva svoja prirodna blaga. Ljubitelji konjičkog sporta tako imaju mogućnost da jašu po velikim otvorenim prostranstvima i da nigde ne naiđu na ogradu. U današnjoj Evropi se to smatra velikim darom prirode i u mnogome doprinosi osećaju slobode, koji će posetioca odmah dotaći kad stigne na ovakvo mesto. Mnoge vrste biljaka i životinja su pod zaštitom države, među njima i nekoliko pravih evropskih retkosti.
U odnosu na veličinu zemlje, prirodne pogodnosti su vrlo raznolike. Skoro jednu petinu pokrivaju šume, koje čine stabla hrasta, breze, bukve i borova. Na ovim prostranstvima se takođe može naći blizu 2200 biljnih vrsta. U zavisnosti od vremenskih prilika i položaja zemljišta jedan deo flore čine jedinstvene biljne skupine. Neke od biljnih vrsta specifičnih za južni deo zemlje, kao što su Vilanjska gora i padine Mečeka, mogu se naći još jedino u Sredozemlju.
U mađarskoj stepi, u Hortobađu, se takođe može naći biljni svet karakterističan za južnije predele, a predeo Njiršag je poznat po svojim cvetnim poljima. Šume Gemenca, Mali Balaton, Tisza-tó (u prevodu Tisko jezero) i rečni rukavci, isto tako čuvaju netaknutu prirodu koja je pogodna za opstanak divljači i zaštićenih vrsta ptica.
Iako prapostojbina paprike nije Evropa, Mađarska je poznata po svojoj začinskoj paprici. Paketić kaločanske ili segedinske mlevene paprike je tipičan mađarski gastro suvenir i nezaobilazan začin tradicionalnog mađarskog gulaša.
Od deset mađarskih nacionalnih parkova tri su pod zaštitom UNESCO-a. Na mnogim od ovih mesta, između ostalog, u Hortobađu i na Tiskom jezeru se organizuju turističke ture, pomoću kojih je, posebno određenim stazama, moguće proći i uz pomoć stručnog vodiča upoznati ptice i divljač ovih krajeva.
Flora i fauna
Biljni i životinjski svet istočne i zapadne Mađarske je pun iznenađenja. U mađarskim varošicama je deo svakodnevice posle kiše videti kako se rode šetaju po dvorištu. Često se mogu videti i sove, koje huču na vrhu oraha ili zaštićene vrste ptica, koje prave gnezda u ambarima. Isto tako je moguće naići na ježa ili stado srna, koje se odmara u hladovini na susednoj livadi. I sve to nije prizor iz jednog nacionalnog parka, već iz sasvim običnih seoskih domaćinstava.