Węgierska Opera Państwowa

Węgierska Opera Państwowa została otwarta przed publicznością w 1884 roku, wówczas pod nazwą Węgierska Opera Królewska. Zanim to się stało, widzowie Peszt-Budy oglądali przedstawienia dramatyczne w Teatrze Narodowym, ale po austro-węgierskiej ugodzie w 1867 roku nastąpił szybki rozwój miasta i w tym celu teatr nie był już wystarczający. Opera cieszyła się nieprzerwaną popularnością od czasu jej powstania – nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ poprzeczka pod względem akustyki, jak i wizualizacji zawsze była postawiona bardzo wysoko. Poziom akustyki jest wyjątkowy nawet według standardów europejskich, jeden z najlepszych architektów historii Węgier, Miklós Ybl był odpowiedzialnym za budowę. Ze względu na wnętrze, słynni węgierscy artyści, na przykład Mór Than, Károly Lotz i Bertalan Székely uczestniczyli w stworzeniu przestrzeni o bogatej dekoracji. Nic dziwnego więc, że Opera, z spektakularną wizualizacją i szerokim repertuarem bez wysiłku oczarowuje miłośników tego gatunku. 

Węgierska Opera Państwowa (zdolna do przyjęcia 1300 widzów) jest bez wątpienia piękna wewnątrz i na zewnątrz. Jest to obiektywne i bezstronne stwierdzenie, ponieważ została ona wybrana za jedno z najpiękniejszych miejsc koncertowych na świecie przez brytyjski magazyn internetowy The Telegraph. Oprócz neorenesansowej pompy, bogata dekoracja budynku na alei Andrássyego zawiera również elementy barokowe. Budynek zdobią posągi legendarnych kompozytorów, takich, jak na przykład Mozart, Beethoven, Czajkowski, Verdi, Franciszek Liszt i Stanisław Moniuszko, ale równie fascynujące jest marmurowe pokrycie holu, cztery ogromne marmurowe posągi przy wyłożonych czerwonym dywanem głównych schodach i złocone loże widowni lub okrągły fresk na suficie autorstwa znanego malarza fresków Károlya Lotza. Widzowie otoczeni są przepychem gdziekolwiek tyko spojrzeć, wszystko jest idealnie dopasowane do podwyższonej atmosfery opery Dziadka do orzechów, Bánk Bán lub Aida.  

Będąc w podniosłej atmosferze, spacerując po Alei Andrássyego (również znajdującej się na liście Dziedzictwa Światowego UNESCO), warto zwiedzić zamykający aleję Plac Bohaterów, gdzie można „osobiście” spotkać się z ikonicznymi postaciami historii Węgier. 

Ponieważ minęło już 30 lat od ostatniego remontu „Pałacu Ybla”, czyli Węgierskiej Opery Państwowej, nie można było dłużej zwlekać z już i tak spóźnionym remontem, który obecnie jest w toku. Prace dotyczą pięciu głównych aspektów: historycznego wystroju, akustyki, zmiany funkcji różnych sal i holów, okablowania technicznego i mechaniki sceny. Podczas remontu opery przedstawienia odbywają się w dwóch tymczasowych miejscach: Teatr Erkel i Centrum Sztuki Erkel.