Zamek Królewski w Budapeszcie

Pierwszą twierdzę na Wzgórzu Zamkowym w Budzie postawiono po XIII-wiecznym zniszczeniu mongolskim na rozkaz węgierskiego władcy. Budowę imponującego gotyckiego pałacu zapoczątkowali władcy andegaweńscy, za ich panowania dwór królewski przeniósł się tu na stałe – w ten sposób Buda stała się siedzibą kraju. Rozkwit pałacu przypadł na czasy panowania króla Macieja, za którego na jednym z pierwszych spośród dworów europejskich zadomowił się zrodzony w Italii architektoniczny styl renesansowy. Pałac był tętniącym miejscem życia intelektualnego, tworzyli tu wielcy naukowcy i artyści Europy, a w zamku mieściła się słynna biblioteka króla Macieja, Bibliotheca Corvina. Wzorem prac architektonicznych była prawdopodobnie trwająca wtedy przebudowa gmachów Palazzo Vecchio we Florencji. 

Z okupacją turecką w XVI wieku zaczął się powolny upadek pałacu. Podczas słynnego wyzwolenia Budy spod panowania tureckiego w 1686 roku kompleks gotycko-renesansowy został prawie całkiem zniszczony – niekoniecznie z powodu oblężenia, raczej w wyniku pożaru powstałego po oblężeniu. Władcy Habsburgowie już nigdy więcej nie przenieśli swojego dworu do Budy – pomimo tego, że podczas panowania Marii Teresy zbudowano nowy pałac, przez jakiś czas znajdował się w nim Uniwersytet Trnawski. Na ówczesnych grafikach i obrazach w środkowej osi budynku pięknie widać kanciastą wieżę, w której było obserwatorium – ta część później została rozebrana.